|
Ik heb nooit de kans gehad om aan het profiel van training te werken; ik haalde echter geen praktisch voordeel uit de activiteiten die ik in het leven graag deed. Ze heeft er geen cent aan verdiend. Ik werd geen leraar, schreef geen boeken over wat ik studeerde. Mijn familie dacht dat ik gek was, hoewel ze blijkbaar toch trots op me waren. Tenzij ik ooit zoiets als schuld had: ik gaf hoop als dichter, schreef goede poëzie, maar, zoals mensen zeggen: “Ik heb er niets aan gedaan”. Misschien was het toen dat ik ervan overtuigd raakte dat mijn favoriete bezigheden niet winstgevend hoeven te zijn en dat het niet altijd praktisch is om praktisch te zijn. Toen ik opgroeide, realiseerde ik me nog meer: al ons bewonderenswaardige amateurisme is de moeite waard, net als een graad in geneeskunde of techniek. Elke keer dat ik me overgeef aan mijn favoriete en absoluut amateuristische activiteiten, of het nu gaat om het lezen van boeken, het kijken naar programma’s op een educatieve zender of het studeren zonder dat ik een kaart van Azië nodig heb, herinner ik me dat het leven verbazingwekkend is en dat er geen einde aan zijn wonderen is. Ik denk dat het decanaat aanvankelijk zowel mijn dorst naar kennis als mijn bewondering voor het onderwijsproces goedkeurde, maar na een paar semesters eiste de administratie dat ik een specialisatie zou kiezen en me niet langer naar alle vakken op rij zou haasten. Ik werd gewaarschuwd dat ik anders mijn universitaire studie nooit zou afmaken. Maar waarom zou ik in vredesnaam ineens willen eindigen? Om terug te keren naar een plek waar niemand me iets zal vertellen dat ik zelf niet weet? Ik zou graag voor altijd willen studeren, des te meer, na verloop van tijd word ik er steeds beter in. Mijn ouders hadden er niets op tegen, aangezien ik de universiteit zelf betaalde. In die tijd was het collegegeld te verwaarlozen en was huren vrij goedkoop – mijn kosten werden gemakkelijk gedekt door twee uur werken in het restaurant tijdens de lunch. Bovendien, als leuke aanvulling op de dollar een uursalaris, liet de eigenaar de serveersters gratis eten en zelfs iets mee naar huis nemen. Alles ging op de beste manier. |
| https://www.vindazo.be |
